Surprise Party (Παπακαλιάτης έγινα)

Λοιπόν, σήμερα (υποθέτω είναι ακόμα Σάββατο 😛 ) είχε γενέθλια ένας πολύ καλός μου φίλος (όχι ο Νίκος ο Ανασαντζής) και μαζί με την κοπέλα του και άλλο ένα παιδί του οργανώσαμε πάρτυ έκπληξη. Η ιδέα ήταν των άλλων δύο αλλά εγώ ανέλαβα το δύσκολο έργο να γράψω το σενάριο και ταυτόχρονα θα ήμουν και ο πρωταγωνιστής (σαν τον Παπακαλιάτη, μόνο που εγώ ήμουν απείρως καλύτερος)…

Θα έπρεπε να τον κρατήσω έξω απο το σπίτι του μέχρι να πάνε οι άλλοι 2 να στολίσουν… Κανόνισα λοιπόν να έρθει απο το σπίτι μου για να πάμε να αράξουμε σπίτι ξαδερφού μου… Μου κάνει αναπάντητη να κατέβω, εγώ στέλνω μήνυμα στους άλλους να πάνε σπίτι του να αρχίσουν να στολίζουν (ήταν και η μάνα του στο κόλπο). Αργώ και λίγο να κατέβω και μετά αρχίζω να παίζω τον ρόλο μου… «Πόσο μαλάκας είναι ο γέρος μου, μου πρηξε την πούτσα δεν μου παίρνει λέει το pc (μου κάηκε αυτό που είχα και τώρα είμαι απο laptop γιαυτό δεν πολυποστάρω, γιατί μου την σπάνε τα laptop)» και βγάζω το παραμύθι ότι επειδή δεν πήγα φούρνο το μεσημέρι είμαστε μαλωμένοι, θα δείτε που κολλάει όλο αυτό μετά 😉

Στη συνέχεια λέω να πάμε να νοικιάσουμε dvd να δούμε σπίτι του ξάδερφου (ο οποίος ήταν already σπίτι μου μαζί με την υπόλοιπη παρέα για να πάνε όλοι μαζί όταν στολιστεί το σπίτι). Φτάνουμε λοιπόν στο dvdαδικο… Αρχίζω να πρίζω… Του διάβασα ΟΛΕΣ τις υποθέσεις απο τα πιο άκυρα dvd και μετά του τα σχολίαζα κιόλας, μετά του σχολίασα όλους τους πελάτες του μαγαζιού, ε μετά έπιασα παλιούς συμμαθητές… Όταν έβρισκε μια ταινιά καλή του έλεγα μπα δεν το ψήνω ή δεν θα το καταλάβει ο ξάδερφος (το παιδί είναι από χωριό!) ή το χω δει στο filmnet… Για να μην τα πολυλογώ μετά απο πολύ πρίξιμο περάσαν 40 λεπτά και πήραμε το Planet Terror που το είχα δει με το που μπήκα μέσα στο μαγαζί χαχαχαχα!!!

Ωραία επιτέλους φεύγουμε και του λέω πάμε περίπτερο να πάρω μια κοκα κόλα. Παρκάρει αυτός κατεβαίνω εγώ, πάω εκεί που είνα τα ψυγεία και δεν με έβλεπε, εκεί βγάζω το κινιτό και στέλνω μήνυμα στον αδερφό μου σε κάνα τέταρτο να με πάρουν τηλέφωνο για να γυρίσουμε πίσω. Παίρνω την κοκα κόλα (zero) και πάω στο αμάξι. Εκει αρχίζω να ζω δεύτερο δράμα. Και καλά η κοκα κόλα ήταν ψηλά στο ψυγε’ιο και εγώ δεν έφτανα (είμαι πρώτο μπόι) και περίμενα τον περιπτερά να έρθει να μου την πιάσει και μετά όταν πλήρωνα ένας περιέργος με ρώτησε αν με την coca cola zero κατουράω χρωματιστά (αυτό έγινε κανονικά, έπρεπε να τον κατουρίσω τον βλάκα να κερδίσω και λίγο χρόνο)…

Ωραία τα κανόνισα όλα 😀 όπως πηγαίνουμε μου κάνει το παιδί «Πάμε να πάρω και μια τούρτα…» Πωωω σκέφτομαι μας κατάλαβε … Του λέω γιατί??? Ε μου κάνει έχω γεννέθλια…. Αααα … Εντάξει δεν το κατάλαβε … Δεν το πολυνιώθω και εγώ και μετά απο κάνα λεπτό του κάνω Χρόνια πολλά ρε μαλάκα!!! Γιατί δεν το πες πιο νωρίς hehehe… Τέσπα πάμε στο ζαχαροπλαστείο, τον αφήνω να κατέβει μόνος του και εγώ παίρνω τηλέφωνο την κοπέλα του να δω αν είναι όλα έτοιμα… Μου κάνει όλα οκ και τις απαντάω σε 10 λεπτά πάρτε μας τηλέφωνο… Όταν ξαναμπαίνει στο αμάξι ο φίλος μου του λέω ήρθε μέσα στη βδομάδα σπίτι ο θείος και η θεία μου |(οι γονείς του ξάδερφου, ο οποίος μένει μόνος του και τον επισκέφτηκαν οι γονείς) και του λέω μια ιστορία με τον θείο μου. Του λέω ότι τελίκα έφυγε ο θείος και έχει μείνει μόνο η θεία, αλλά θα λείπει γιατί πήγε σε μια γιορτή Ηπειρωτών (χωριάτικα πράματα)… Είμαστε στο αμάξι και πάμε και όλα νορμάλ, όταν χτυπάει το τηλέφωνο, είναι η ξαδέρφη μου και μου λέει πως της είπε ο ξάδερφος να με πάρει γιατί η θεία αρρώστησε εκεί που ήταν και ζαλιζόταν και κάποιος την έφερε σπίτι και ο ξάδερφος κάθετε μαζί της και μπορεί να την πάνε και στο νοσοκομείο… Εγώ ζούσα το υπερδράμα και πωω τι πάθαμε ελπίζω να είναι καλά (χτύπα ξύλο) και διάφορες τρελές ιστορίες.

Τέσπα γυρνάμε προς τα πίσω και του λέω δεν πάμε να δούμε την ταινία σπίτι σου γιατί εγώ έχω μαλώσει και με τον πατέρα μου (ήταν μεγάλο το σχέδιο μου)? Οκ πάμε. Στέλνω μήνυμα εγώ σε 5′ ερχόμαστε. Φτάνουμε απο κάτω, παρκάρει και εγώ κάνω αναπάντητη μέσα απο την τζέπη μου (James Bond όχι αστεία). Ξεκλειδώνει και πατάει το ασανσέρ, του κάνω πάμε απο τις σκάλες την έχω δει fit. Τέσπα στις σκάλες με χούφτωσε και εγώ άρχισα να φωνάζω για να μας ακούσουν και οι άλλοι σε περίπτωση που δεν ακούσανε την αναπάντητη. Φτάνουμε έξω απο την πόρτα… Ξεκλειδώνει την πάνω κλειδαριά, μετά την κάτω… Ανοίγει την πόρτα …. και …

«Να ζήσεις Νικόλα και χρόνια πολλά μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπίζεις της νιότης το φώς και όλοι να λένε να ένας σοφός!!!» Χρόνια πολλά και άπειρα γέλια και χειροκρότημα!!! Απλά δεν είχε ψιλιαστεί τίποτα και έμεινε μαλάκας!!! Εντάξει πιστεύω ότι το ταλέντο μου στην σκηνοθεσία και σεναριογραφία ήταν ο καταλυτικός παράγοντας για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος… Δέχομαι συγχαρητήρια!!

ΥΓ. Αν το διαβάσεις αυτό Νίκο (δηλαδή αν δεν βαρεθείς) αυτή είναι όλη η αλήθεια hehe